- مشخصات کتاب
- مقدمه
- نواب چهارگانه
- مهدي از ديدگاه علماي اهل سنت
- چهل حديث
- توجه امام مهدي به شيعيان خويش
- عمل صالح و تقرب به اهل بيت
- تسليم در مقابل دستورهاي اهل بيت
- تحقق حتمي حق
- خلقت هدفدار و هدايت پايدار
- ظهور حق
- تفتيش ناروا
- ظهور حق به اذن حق
- مدعيان دروغگو
- دنيا در سراشيبي زوال
- ذخيره بزرگ
- حجت خدا
- عطسه، نشانه سلامت
- نماز، طرد كننده شيطان
- اذن مالك
- استعاذه به خدا
- اسوه هاي حقيقت
- ظهور فرج به اذن خدا
- شناخت خدا
- ائمه دست پرورده هاي پروردگار
- دانش حقيقي
- اتفاق و وفاي به عهد
- پيروان نادان
- بيزاري از غاليان
- سجده شكر
- فضيلت تعقيبات نماز
- سجده، مخصوص خداست
- راه اندازي كار مردم
- امنيت بخش زمين
- رجوع به راويان حديث
- مطاع، نه مطيع كسي
- آفتاب پشت ابر
- سبقت اراده خدا بر همه چيز
- علت اصلي غيبت امام
- آگاهي هاي امام
- دعاي فراوان
- سؤال نامطلوب
- آخرين اوصيا
- حجت خدا در زمين
- علمدار هدايت در هر زمان
پرتوي از سيره و سيماي امام مهدي (عج)
مشخصات کتاب
نویسنده: مهدي پيشوايي
ناشر : مهدي پيشوايي
مقدمه
حضرت مهدي (عليه السلام) در نيمه شعبان سال 255 هجري در شهر سامرّا متولّد گرديد.نام مشهور مادر آن حضرت، نرجس [نرگس] است.پنج سال از زندگاني او در حيات پدر بزرگوارش امام حسن عسكري گذشت.در آن مدّت، فعّاليّت مهمّ و اساسي امام عسكري بر دو امر مهمّ متمركز بود:1_ احتياط كامل از دستگاه حاكم،2_ آشنا كردن او با ياران نزديك خود.امام مهدي (عليه السلام) پس از پدر، مسئوليت امامت را در سال 260 هجري در پنج سالگي به عهده گرفت.خردسالي امام پديده اي شگفت آور نيست، همان طور كه حضرت يحيي در كودكي صاحب حكم نبوّت شد، چنان كه خداوند در سوره مريم، آيه 12 ميفرمايد: «يا يَحْيي خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّة وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا»اي يحيي! كتاب آسماني را با نيرو بگير. و اين گونه او را در كودكي حكم نبوّت داديم.امام حسن عسكري (عليه السلام) چند روز پيش از وفات، به دوستان خود، در مجلسي كه چهل تن از ياران وفادارش حضور داشتند و از جمله آنان محمّد بن عثمان و معاوية بن حكيم و محمّد بن ايّوب بودند، چنين فرمود:«او بعد از من صاحب و خليفه شماست، او قائمي است، كه گردن ها منتظرانه، به سوي او كشيده ميشود.هنگامي كه زمين از ستم و ناروا پر شد، خروج ميكند، و زمين را از قسط و عدل سرشار ميسازد.»غيبت صغري از سال 260 هجري تا سال 329 هجري به طول انجاميد.امام مهدي (عليه السلام) با بعضي از ياران نزديك خود به طور مستقيم تماس ميگرفت و به آنان توصيه ميفرمود كه مشاهدات خود را در ميان مردم تبليغ